Zwykle nie udzielam się zbytnio w dyskusjach, ale tym razem nie mogę się powstrzymać...
Niezmiernie się cieszę że powstał taki film.
I przede wszystkim mam nadzieję że zmieni coś w podejściu niektórych ludzi do sprawy, nie prostej, bliskowschodniego konfliktu...
Kształcę się na historyka, co wynika z mojego odwiecznej chęci do poznawania prawdy o przeszłości (bo jakim prawem bez tej wiedzy można się wypowiadać o obecnej sytuacji międzynarodowej?), ale przede wszystkim jestem fotografem - a szczególnym zainteresowaniem darzę fotoreportaż, zwłaszcza wojenny, bo dotyka najbardziej palących problemów tego świata. Wiele widziałem, wiele słyszałem czy przeczytałem, wiem trochę o tym co się działo w Libanie... Co się działo i dzieje w Palestynie...
Masakra w obozach bejruckich to dość znana sprawa, ale zdaje się że wiele osób nie chce by o tym pamiętano, tak jak bohater filmu "tracąc pamięć".
Nikt z Izraelczyków nie chce się przyznać że jego państwo prowadzi po prostu planową eksterminację... Nie mogą tego nie wiedzieć, ale usiłują wymazać to ze świadomości, choć zawsze pozostaje tam jakieś niejasne poczucie...winy? Myślę że film pokazuje to w perfekcyjny sposób. Może skłoni mieszkańców Izraela do zastanowienia się nad tym, do porzucenia ucieczki przed prawdą...
Dochodzimy tu do trudnego momentu, za chwilę pewnie padnie oskarżenie: ANTYSEMITA!
Niestety tym słowem od lat ucina się próby pokazania prawdy. Szafuje się nim na prawo i lewo. Dlatego cieszę się niezmiernie, że film o tych wydarzeniach stworzyli właśnie Izraelczycy - sami z siebie.
Nie jestem antysemitą. Nie różnicuję ludzi ze względu na narodowość (Żyd zły - Arab dobry, lub odwrotnie). Widzicie mój avatar? To zdjęcie jednego z najsłynniejszych fotoreporterów wojennych - Roberta Capy, tuż przed desantem pod Arnhem. Robert Capa był ojcem współczesnego reportażu, wszedł na zawszę do historii fotografii i jest jednym z moich największych autorytetów. Naprawdę nazywał się Andre Friedmann i urodził się w żydowskiej rodzinie w Budapeszcie.
Nie mam żadnych uprzedzeń wobec osób narodowości żydowskiej. Mam natomiast sporo do zarzucenia polityce państwa Izrael. A to nie to samo. Kto oglądał film "Monachium" - ten wie. Na głowę Spielberga spadła wtedy burza...
Co prawda w "Walcu..." przemilczano nieco fakt, że to właśnie Izraelczycy zaplanowali masakrę, wykorzystując napięcie między maronitami a muzułmanami, wyręczając się oddziałami Falangistów, ale subtelnie dano to do zrozumienia (epizod gdy reporter Ron Ben-Yishai dzwoni do Ariela Szarona). Nie to było jednak celem filmu - celem było ukazanie postawy prostego żołnierza który, rzucony w wir wojny, ma po prostu wykonać rozkaz. Może chciano uniknąć rozpętania kolejnej burzy...
Bo niestety Izrael traktowany jest jak swoista święta krowa - nie wolno go w żadnym przypadku skrytykować, bo od razu dostanie się miano antysemity... Pytanie tylko: czy dlatego że Żydzi przeżyli podczas drugiej wojny światowej tak niepojętą rzecz jak Shoah, mogą teraz zupełnie bezkarnie stosować takie same metody wobec Arabów?
Niestety słyszałem już z ust Izraelczyka takie słowa: "Palestyńczycy to nie ludzie, to zwierzęta. Tylko Żydzi są ludźmi"... Dla mnie to niepojęte, jak przedstawiciel tego narodu mógł powiedzieć coś takiego...
Powiecie że to kłamstwo? Proszę - obejrzyjcie ten film: http://www.filmweb.pl/f123347/Na+punkcie+kontrolnym,2003
Rozważania na ten temat mogą być bardzo długie i jałowe... Nie szczędzi się przy tym rzucania słowem na "A"... Praktycznie każdy, kto na poważnie zajmuje się historią Bliskiego Wschodu będzie parę razy nazwany tym mianem. Dlatego z niejakim niepokojem pisze te słowa.
Piszę bo chcę by ludzie ZROZUMIELI.
Myślę że "Walc z Baszirem" jest niesłychanie ważnym etapem na drodze do tego zrozumienia...